تحلیل و بررسی دو نمونه مجموعه ورزشی ایرانی همراه با پلانها و تصاویر

تحلیل و بررسی مجموعه ورزشی ایرانی

کد محصول: p419

مجموعه ورزشی رفسنجان

یکی از پرکارترین معماران معاصر ایران که توانست کارهای با ارزشی از خود بر جای بگذارد، سید هادی میرمیران است.او توانست در سال 1347 با رتبه ی اول از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ التحصیل شود. مجتمع ورزشی رفسنجان یکی از آثار این معمار بزرگ است.

این مجتمع در سال 1373 طراحی و در سال 1380 ساخته شد و شامل دو بخش اصلی ی استخرهای سرپوشیده و روباز و سالن های ورزشی است. زیربنای ساختمان حدود 3500 متر مربع و مساحت محوطه سازی حدود 3200 متر مربع می باشد.

مجموعه ورزشی رفسنجان یکی از سه ساختمان مجتمع فرهنگی-ورزشی رفسنجان است که در زمینی به مساحت ۷۵۰۰ متر مربع و به شکل ذوزنقه قائم الزاویه طراحی شده است.

مجموعه ورزشی رفسنجان بافت به هم پیوسته و کویری رفسنجان عناصری مانند حیاط مرکزی، اب انبار و یخچال را در خود جای می دهد . این عناصر معماری سنتی در طول سالیان بر اثر تکرار و تجربه، به فرم هایی تبدیل شده اند که با تغییری در جزئیات آن، در گوشه و کنار بافت دیده می شوند . دستمایه اصلی طرح مجموعه فرهنگی – ورزشی با الهام از کالبد یکی از بناهای شاخص معماری سنتی منطقه در حومه رفسنجان شکل یافته است.

مجموعه ورزشی رفسنجان یکی از سه ساختمان مجتمع فرهنگی-ورزشی رفسنجان است که در زمینی به مساحت 7500 متر مربع و به شکل ذوزنقه قائم الزاویه طراحی شده است.

مجموعه ورزشی  نور مبین

مجموعه ورزشی  نور مبین به یک سالن ورزشی برای مجتمع آموزشی نیاز داشت که نه تنها مطابق با فضای مجتمع آموزشی نور مبین باشد بلکه متفاوت با دیگر مدارس معمولی و بلکه ارزان تر از آن ها نیز باشد، بنابراین، عملیات ساخت این مجتمع ورزشی با بودجه ی 400,000 دلاری آغاز شد. سایت پروژه در حومه ی شهر بسطام(یکی از شهرهای قدیمی ایران,از توابع شهرستان شاهرود،سمنان ) است.نزدیک به 28 هکتار برای مجتمع آموزشی نور مبین در نظرگرفته شده است.

اندازه ی سالن ورزشی براساس اندازه ی زمین بسکتبال طراحی شده و همچنین امکان بازی ورزش های دیگر هم در نظر گرفته شده است.فضای پروژه که بستگی به زمین آن داشته وبه همراه تجهیزات ویک طبقه نیم لول برای تنیس روی میز مساحتی برابر 1400متر مربع را اشغال خواهد کرد.

در این سایت ،چشم اندازی پانارامیک از ابرها،کوه هاودشت ها وجود دارد.این فکر باعث ایجاد ساختمانی شد که جزئی از یک اتفاق طبیعی است نه فقط به عنوان ساختمان تلقی شود بلکه خود یک منظر شهری(مانند یک ابر) به حساب آید.این موضوعی بسیار مهم بود که چگونه یک فرم طبیعی می تواند برگرفته از طبیعت باشد درحالی که وقتی این برنامه به آن اضافه شودوکشیده شود؛ باز هم یک طبیعت خوانده می شود.

سازه ی این کار به شکل یک فریم باریک تیپ طراحی شده است که معمولا به عنوان سازه های ارزان قیمت در ایران به حساب می آید ولی با تغییرات مختصری در اجرا همراه است که این اثر را به ساختی جذاب تبدیل می کند.پوشش بیرونی دیوارها ازساندویچ پنل های آلومینیومی ساخته شده است که این امر خود باعث ایجاد ساختی سریع تروارزان تر می شود که عایق خوبی نیز به حساب می آید. این پروژه توانست در فستیوال جهانی معماری بارسلونا در سال 2011 در فهرست فینالیست های گروه ساختمان های ورزشی قرار گیرد.